حرکات کونگ فو

69 بت

اولین اشاره به ورزش های رزمی در سوابق تاریخی چین از بهار و پاییز (BCE 770-476) دوره سلسله Zhou شرقی (BCE 770-221) ناشی می شود ، یعنی اشاره به رشته ای مانند کونگ فو در بهار و سالنامه پاییز. در آنجا ، جنگ تن به تن ، بر اساس ادغام تکنیک های "سخت" و "نرم" ذکر شده است ، که مطمئناً می توان ادغام را به عنوان مرجعی برای تلفیق تکنیک های کاملاً فیزیکی درک کرد (بعداً به عنوان "خارجی" نامیده می شود ، یا تکنیک های شائولین) با تکنیک های کاملاً ذهنی (که بعداً به آن "تکنیک های داخلی" یا "وودانگ" گفته می شود) - "تکنیک های" اخیر که بعنوان مدیتیشن شناخته می شوند - که اگر درست باشد تعجب آور نیست ، - یا دو طرف وابسته به یک مفهوم و یکسان - نه تنها به تائوئیسم ، که در آن زمان مذهب غالب بود ، متعلق بود ، بلکه در واقع به سیستم اعتقادی چین قبل از تائو ، آنیمیسم ، که رابطه بشر با مادر زمین را توصیف می کرد ، تعلق داشت. و همه آنچه مادر زمین پذیرفته است ، و همچنین رابطه بشر با کیهان فراتر از آن را توصیف کرده است.
در قرن اول قبل از میلاد ، یعنی در زمان سلسله هان (2020 م. - 220 م.) ، می توان به عنوان یک رشته کشتی جنگی ، Jueli (جایگزین آن ، jiaoli) [角力] را در کار Classic of Rites یافت. این اولین ذکر تاریخی از نوعی جنگ تن به تن است که بطور خاص شامل ضربات ، پرتاب و تکنیکهای تقلا مانند فشار بر نقاط اصلی بدن یا قفل شدن مفاصل است که می تواند به طور موقت حریف را ناتوان کند. همچنین در زمان سلسله هان بود که فرم "هر چیزی می رود" از رشته کشتی ، Jueli ، معروف به shoubo [搏 搏] ، بر اساس تاریخ سلسله هان سابق ، یا همان Hanshu ، در CE 111 تکمیل شد و که تقریباً دوره سلسله هان غربی (206 ق م - 009) از طریق سلسله Wang Mang Interregnum یا Xin (CE 009-024) را پوشش می داد.