اصول بسکتبال

69 بت

وقتی توپ از محدوده خارج شد باید به زمین پرتاب شود و توسط اولین نفری که آن را لمس می کند بازی شود. در صورت بروز اختلاف ، داور باید آن را مستقیماً به زمین بیندازد. پرتابگر پنج ثانیه مجاز است ، اگر مدت بیشتری را نگه دارد ، باید به حریف برسد. اگر هر طرف در تأخیر بازی اصرار ورزد ، داور باید خطایی را علیه او بخواند.
داور قاضی مردان خواهد بود و خطاها را یادداشت می کند و هنگامی که سه خطای متوالی انجام می شود ، داور را مطلع می کند. او باید طبق قانون 5 صلاحیت افراد را رد صلاحیت کند.
داور باید داور توپ باشد و تصمیم بگیرد که توپ در چه بازی است ، در مرزها ، به کدام طرف تعلق دارد و باید زمان را حفظ کند. او باید در مورد هدف گذاری تصمیم بگیرد و با سایر وظایفی که معمولاً توسط داور انجام می شود ، اهداف را حساب کند.
زمان باید دو نیمه پانزده دقیقه باشد و بین آنها پنج دقیقه استراحت باشد.
طرفی که در آن زمان بیشترین گل را به ثمر رسانده است برنده اعلام می شود. در صورت تساوی یک بازی ، ممکن است با توافق کاپیتان ، تا زمانی که هدف دیگری انجام شود ، ادامه یابد.
نسخه اصلی نایسمیت از قوانین مربوط به بسکتبال در سال 1892 ، یکی از گران ترین نسخه های موجود در دانشگاه ، در دانشگاه کانزاس به نمایش عمومی درآمده است.

بازیکنان ، بازیکنان تعویضی ، تیم ها و هم تیمی ها
قوانین اصلی نایسمیت مشخص نکرد که چند بازیکن باید در زمین حضور داشته باشند. در سال 1900 ، پنج بازیکن استاندارد شدند و بازیکنانی که تعویض شدند اجازه ورود مجدد به بازی را پیدا نکردند. هنگامی که تعویض نامحدود شد ، این محدودیت ها در تعویض ها در سال 1945 لغو شد. مربیگری در ابتدا در طول بازی ممنوع بود ، اما از سال 1949 ، مربیان اجازه داشتند در یک تایم اوت بازیکنان را خطاب قرار دهند.

در ابتدا یک بازیکن در خطای دوم خود محروم شد. این محدودیت در سال 1911 به چهار خطا و در سال 1945 به پنج خطا تبدیل شد ، هنوز هم در اکثر اشکال بسکتبال که طول بازی معمولی (قبل از هر وقت اضافه کاری) 40 دقیقه است وجود دارد. وقتی طول عادی 48 دقیقه باشد (این مورد مربوط به انجمن ملی بسکتبال در ایالات متحده و کانادا است) بر این اساس بازیکن در خطای ششم خود محروم می شود.